Çox vaxt belə alınır: Gözəldir,ağıllıdır,hətta karyerasını da qurub-30 yaşa az qalıb ailə isə yoxdur.
Evdə qalıb?
İstər-istəməz adama pis təsir edir-ətrafındakılar nəinki ərə gedib,hətta uşaq da təşkil etməyə vaxt tapıblar.O isə hələ də günün sonuna kimi ofisdə vaxt keçirir.Ərə getməyə iş mane olmur,əksinə ailə olmadıgı üçün özünü işə həsr edir.Başlayır internetdə rəfiqələrinə gileylənməyə:uşaq yoxdu,ərə getməyə də düz-əməlli kişi yoxdur,yaş isə öz sözünü deyir.
Artıq orta yaşlarda kışıni bütün zəiflikləri ilə görürsən,bu da ailə qurmaga çətinlik törədir.
Hələ bir tərəfdən də canıyanan qohumlarin,tanışlarin təzyiqi.Başqa çıxış yolu deyəsən qalmır,gözünü yumub ərə getməkdən başqa.Amma bu çıxış yolu deyil!Gec-tez belə ailələr dagılır,dagilmasa da onu qoruyub saxlamaq üçün nə qədər güc sərf etməlisən.
Psixologiya hesab edir ki,hər şey o qədər də pis deyil.Ailə qurmaq üçün odlu məhəbbət o qədər də vacib deyil.Ehtiraslar sənə hakim kəsiləndə seçimini ayıq müşahidə edə bilmirsən.2-3 il ailə həyatindan sonra o bütün çatışmazlıqları ilə qalır.Ailə üçün ehtiras əsas deyil.Birinci növbədə dogmalıq,başa düşmək,bir-birinə dayaq olmaq və ümumi maraqlar-belə ailələr daha möhkəm olur.Sevgi ailə quranları yandırmalı deyil,əksinə onları isitməlidir.
Ətrafdakjıların güclu təzyiqinə baxmayaraq seçim edərkən kor koranə etməməlisən.Kişidə ilk növbədə şəxsiyyət,insan gorməyə çalışmalısan.Yoxsa ancaq ərə getmək məqsədilə oglana yaxınlaşsan,bunu onlar tez anlayır,adətən belə münasibətlərdən qaçırlar.
Bəzən də qızlar münasibətin alinmamasında özləri günahkar olur.Ya tələbləri həddindən artıq olur,ya da özlərinə dəyər vermirlər.Heç bir halda ruhdan düşmək lazim deyil.Fikirləş ki sənin yaşının ən çiçəklənən dövrüdür,həm də belə yaşda qurulan ailələr daha uzunömürlü və daha etibarlıdır.
