Yomg‘ir ostida yongan tanalar

Romantik-erotik hikoya

1-qism: Birinchi jimgina qarash

Kuz. Derazaga yomg‘ir tomchilari yengil urilar, xonani sokin, lekin ichimda gumburlayotgan to‘lqinlar bilan to‘ldirardi. Men — zamonaviy, 28 yoshli ayol. Erim safarda, uyda yolg‘iz emasman. Menda mehmon — qarindoshimning o‘g‘li, 23 yoshli Rustam. U hozircha biznikida turmoqda.

Uni bir necha yildan beri ko‘rmagandim. Ammo endi u oldimda — baland bo‘yli, bosiq, kamgap, lekin nigohlarida chuqur tovush bor yigit bo‘lib ulg‘aygan.

Men har kuni ataylab halat kiyaman, pastida kapron kolgotka, yengil ichki kiyimlar. Yuvinishdan keyin halatim badanimgacha yopishadi. Men buni sezdiraman. U esa qaraydi, lekin hech nima demaydi.

Ammo men bilaman. U nigohida meni ochib ko‘rayapti.

2-qism: Kutubxonadagi jimlik

Kechki payt. U mehmonxona kutubxonasida o‘tirardi. Men yoniga bordim. Faqat yengil halatda. Undan kitob so‘radim, u menga yaqinlashdi. Lablarimiz juda yaqin edi. U meni ko‘zlarimdan so‘radi.

— Men sizni har kuni ko‘raman, xolam... — dedi u.

Men jilmaydim. Javob o‘rniga lablarimni unga yaqinlashtirdim. U o‘pdi. Sekin, ohista, lekin ichki kuch bilan. Qo‘llari belimdan ushlab, tizzamga qo‘ydi. Biz jim holatda quchog‘lashdik. Bu boshlanish edi.

3-qism: Birinchi kecha

Soat tungi 12. Uy jim. Erim yo‘q. Men xonamda yotardim. Rustam sekin yurib kirib keldi. So‘zsiz. Ustidagi futbolkasini yechdi. Menga yaqinlashdi. Men qarshilik qilmadim.

U belimni ushlab, ustimga yotdi. Ko‘ylagimni yechdi. Ko‘kraklarimni o‘pdi. Nafasim o‘zgarib ketdi. Oyoqlarim orasiga lablarini olib bordi. Ichimda portlash sodir bo‘ldi.

So‘ng u ichimga kirib bordi. U meni harakatlarida og‘irlik va mehr bilan egalladi. Bu nafaqat ehtiros, bu — yurakdan tanaga o‘tgan azob va zavq edi.

4-qism: Hammomdagi kecha

Ertasi kuni u meni hammomga taklif qildi. Bug‘li xona. U yalang‘och. Men kiraman. So‘zsiz. U belimdan tutib, orqadan o‘padi. Kapron kolgotkamni yechadi.

U pastga tiz cho‘kadi. Tilini oyoqlarim orasiga olib boradi. Har nafasim silkinadi. O‘zimni ushlab tura olmayman.

So‘ng u meni devorga tirab, ichimga kiradi. Har bir harakatida mening tanam titraydi. Ko‘zlarimdan yosh chiqadi. Bu yig‘i emas — bu bo‘shashish, rozi bo‘lish, unga tegishlilik.

5-qism: So‘nggi tun

Erim ertasiga qaytishi kerak edi. So‘nggi kech. Men o‘zim Rustamning oldiga bordim. Deraza oldidagi divanda uni o‘pdim. U meni tizzasiga o‘tqazdi. Belimni ushlab, ustiga chiqarib harakat qildirdi. Ko‘kraklarimni siqdi. Ichimda qayta portlash bo‘ldi.

Men uni og‘zim bilan ham rozi qildim. So‘ng u meni orqadan olib, belimdan mahkam bosib, so‘nggi marta ichimga to‘ldi.

— Seni hech qachon unutmayman, — dedi u.

Men pichirlab javob berdim: — Men har kechani senga atab eslayman...

6-qism: Xayrlashuv

Tongda uyg‘onsam, u yo‘q edi. Faqat deraza tokchasida yozuv:

> “Sen har kechada, har uyg‘onishda... men uchun yana boshlanadigan kech bo‘lib qolgansan. Xayr, mening yashirin ayolim.”



Men derazani ochdim. Tashqarida kuzgi yomg‘ir. Ichimda esa — hali ham yonayotgan tanam.

U ketdi.

Ammo mening tanamda u qoldi.

Yashirin. Yurakda.

Doimga.